मादक गारवा : भाग १

कित्येकदा परिस्थीतीमुळे मनूष्य मनात नसूनही अशी एखादी चूक करून बसतो की आयुष्यभर त्याला पश्चाताप करावा लागतो. क्षणिक आकर्षण मोहापायी मनुष्य स्वैराचारी वृत्तीने वागतो खरा पण त्या स्वैराचारी वृत्तीचं भूत अंगावरून उतरल्यानंतर मात्र आत्मग्लानीने पश्चातापाने त्याची मान खाली झुकली जाते पण ते मोहाचे क्षण मात्र टाळता येत नाहीत. किंवा संयमाने ते टाळण्याचे प्रयत्न केले जात नाहीत. अशीच एक कथा आहे, मोहन आणि नंदा ची. नंदाच्या बाबतीतही तसाच प्रकार घडला होता. मनाच्या धुंद मादाळलेल्या अवस्थेत ती भन्नाटपणे वागली होती खरी पण त्या गोष्टीचा पश्चाताप मात्र तिला नंतर करावा लागला होता. साप निघून गेल्यानंतर उगाचच जमिन धोपटत राहण्याप्रमाणे तिची गत झाली होती. नंदाचे पती फॉरेस्ट ऑफिसर होते. नुकतीच त्यांची चंद्रपुर जिल्ह्यात बदली झाली होती. त्यांना सरकारी बंगेला मिळाला होता. पण एवढ्या मोठ्या बंगल्यात नंदा एकटी रहायला तयार नव्हती, त्यांच्या लग्नाला केवळ दोनच वर्षे झाली  होती मुलबाळ नसल्यामुळे नंदाही पतीबरोबर चंद्रपुरला आली होती. इथेही त्यांना बंगला मिळाला होता. त्याच्या सेवेसाठी बंगल्यात दोन सरकारी नोकर आधीपासूनच होते. गणपत नावाचा वृध्द नोकर स्वयंपाकी होता. दुसरा मजबूत देहाचा तरूण नोकर साफ - सफाई व इतर महतची कामे करीत. त्याचं नाव दत्ताराम होतं, साधारण बावीस - तेवीस वर्षाचा दत्ताराम अंगाने मजबूत होता, त्याची देहयष्टी एखाद्या पेहेलवानाप्रमाणे  सुदृढ होती. दोघेही नोकर हसमुख चेहऱ्याचे होते. दिवसभर काम करूनही त्यांच्या चेहऱ्यावर कधी त्रासिक भाव दिसायचे नाहीत.

नंदा आणि तिचा पती मोहनचं लग्न झाल्याला तशी जास्त वर्ष झाली नहती लत्यामुळे त्यांना एकमेकाबद्दल वाटणार आकर्षण तस फार होतच.  मोहन उंचा - पुरा रूबाबदार व्यक्तिमत्वाचा तरूण होता, त्याचा स्वभाव अगदी रोमॅटीक असल्यामुळे त्याच्या सहवासात नदाला मंत्रमुग्ध झाल्यासारखे वाटायचे. नंदाही सुंदर होती. तिच्या सुंदर चेहऱ्यात कमालीचं आकर्षण होतं. सौंदर्य स्थळांचा सुडौलपणा रेखीवपणा शिल्पाप्रमाणे मनमोहक होता. अगदी मादाळलेली मदनिका वाटायची ती तिचे भारदस्त नितंब तर इतके आकर्षक होते की कुणालाही त्या गरगरीत गोळ्यांवर चापटही मारण्याची इच्छा व्हावी तिच्या या सौंदर्यावर मोहन पुरता मोहीत झाला होता. तशीच अवस्था नंदाचीही होती, मोहनमधील आवेश त्याचं प्रणय खेळातील चातुर्य तिला हवहवंस वाटत होतं. त्यामुळे जवळ - जवळ रोजच रात्री त्यांच्यातील शारीरीक संबंध बहरून यायचे, दिवसभराच्या कामाने थकून मोहन रात्री जेव्हा बेडरूममध्ये यायचा त्यावेळी आपल्या मजबूत मिठीत नंदाला सामावून घेण्यासाठी यायचा त्यावेळी तो खूप आतुर असायचा. तिला मिठीत घेऊन तो तिचे एक - एक वस्त्र काढू लागायचा. ट्यूब लाईटच्या दुहेरी प्रकाशात नंदाबरोबर शारीरीक संबंध करणे तिच्या देहाशी खेळणे त्याला फार आवडायचे. पण नंदा मात्र लाजून जायची. आपली सौंदर्य स्थळे झाकण्याचा अयशस्वी प्रयत्न करीत रहायची. पण मोहन मात्र तिच्या वागण्या कडे लक्ष द्यायचा नाही. तिला मिठीत घेऊन तो तिच्या देहावरील वस्त्र काढण्यासाठी उतावीळ झालेला असायचा. नंदाच्या मादक, मादाळलेल्या देहावर केवळ ब्रा आणि निकर राहायची आणि मग तो तिला पलंगावर उताणी झोपवून तिच्या उन्नत उरोजांशी खेळू लागायचा. तिला उत्तेजित करण्याचा प्रयत्न करायचा. त्याच्या स्पर्शाने, चुंबनांनी, गोंजारण्याने, दाबण्याने ती हळूहळू उत्तेजित होत जायची. शेवटी ती इतकी उत्तेजित व्हायची की आपली चड्डी ती स्वतः काढून मांड्या फाकवायची... आपल्या प्रेम-अंगाचे ओठ फाकवून त्या मादक अंगात शिरण्यासाठी इशारे करू लागायची. मग मात्र तिच्या प्रेमांगाचा लालगुलाबी पण पाहून मोहन चेकाळून उठायचा. आपले उत्तेजित प्रेमांग तिच्या मुठीत देऊन काही क्षण तिच्या प्रेमांगात एकदम दोन बोटे सारून आत बाहेर करायचा. नंदा त्या क्रियेने बेभान व्हायची आणि त्याला आपल्या देहावर ओढून घ्यायची . आपल्या बुळबुळीत अंगात त्याचा उत्तेजित प्रेमांग घालून घ्यायची. त्याच्या सहवासात आवेशाने ती पुरती मंत्रमुग्ध होऊन जायची. कारण मोहन या खेळातील जादुगार होता. तिच्या प्रेमांगाचा कानाकोपरा इतक्या चतुरपणे घुसळून काढायचा की नंदा मदमस्त होऊन जायची. त्यावेळी तिला उत्कट बिंदू ची प्राप्ती व्हायची तेव्हा तिचा मादाळलेला देह जणू आकाशात तरंगू लागायचा. ती उत्कट सुखात पूर्णतः न्हाऊन निघायची. त्याच्या या प्रणय कलांनी नंदा अक्षरशः त्याची दासी बनली होती. त्याच्या मिठीत सामावून जायला ती आतुर बनायची.

त्या रात्रीही मोहन तिच्या देहाशी खेळत होता. त्या दिवशी मोहनच्या इच्छेप्रमाणे तिने इम्पोर्टेड ब्रा आणि निकर परिधान केली होती. काही दिवसांपूर्वीच मोहनने शहरातून महागडी ब्रा-निकर आणली होती. त्या वस्त्रांचे खास वैशिष्ट्य म्हणजे ते परिधान केले तरी त्यातून नेमकी अवयवांची रेष स्पष्ट दिसायची, इतकी ती वस्त्र पारदर्शी होती. मोहन ने तिच्या देहावरील साडी-ब्लाउज, पेटीकोट काढली आणि ब्रा-निकर कडे पाहतच राहिला. तिच्या पुष्ट उरोजांवरून हात फिरवत तो म्हणाला, “हाय नंदा डार्लिंग, आज अगदी पाण्यात सळसळनाऱ्या मासोळी सारखी दिसतेस हं...!”  “या कपड्यात मला फार लाज वाटतेय,”  ती म्हणाली. “हे कपडे घातले काय आणि न घातले काय सारखेच आहे”.

“असं बोलू नकोस राणी...” तो म्हणाला “ खरंच आज तू अतिशय सुंदर नि मादक दिसत आहेस... स्वर्गातील अप्सरांनी मान खाली घालावी इतकी तू कमनीय वाटतेय बघ...” 

क्रमश: