Skip to main content

फक्त एकदा (भाग २)

फक्त एकदा (भाग २)

एरिननं पर्समधून आपला फोन बाहेर काढून बघितला. तिच्या नवऱ्याकडून एकही मेसेज आलेला नव्हता. त्यानं तिला मार्कसोबत जिममधून बाहेर पडताना बघितलं तर नसेल ना, असं तिला वाटून गेलं. घरी परतताना या विचारानं तिला धडकीच भरली. त्याची कार पार्कींगमध्येच होती. सावकाश घरामध्ये प्रवेश करत तिनं जिमची बॅग नेहमीच्या जागेवर ठेवली आणि पुढं निघाली.

पावलांचा आवाज न करता ती किचनमध्ये पोहोचली, तेव्हा तिला बाहेरच्या खोलीतून नेहमीप्रमाणे त्याच्या घोरण्याचा आवाज ऐकू आला. तो सोफ्यावरच झोपला होता. तिथून हळूच जिन्यावर चढत असताना त्यानं अचानक डोळे उघडले.

"कुठं उंडारत होतीस एवढा वेळ ?"

तिनं काही उत्तर द्यायच्या आतच त्यानं रिमोट हातात घेतला आणि टीव्ही सुरू केला. एकामागून एक चॅनेल्स पार करत, शेवटी एका चॅनेलवर बेसबॉलची मॅच सुरू असलेली दिसली, तेव्हा तो थांबला.

"भुकेनं पोटात कावळे कोकलतायत माझ्या…"

तिथं उभी राहून विचार करताना एरिनच्या लक्षात आलं की, फक्त त्याला भूक लागल्यामुळंच तिच्या दोन तास उशिरा येण्याचा त्याला राग आला होता.

"मी.. मी सँडविच बनवून देते." त्याचं तिच्याकडं अजिबात लक्ष नव्हतं. "बाय द वे, मी दुसऱ्या एका तरुण मुलासोबत बाहेर गेले होते."

"काय म्हणालीस ? हे बघ… माझ्यासाठी पटकन काहीतरी खायला आण."

एरिनचा नवरा तिला रोज एखाद्या मोलकरणीसारखं वागवत होता, ज्याचा तिला खूप राग येई. पण आज तिला राग आला नाही. ती पटकन आत गेली आणि त्याच्यासाठी एक सॅंडविच बनवून आणलं. किचनमधून येताना सॅंडविचसोबत तिनं न सांगता एक बिअरची बाटलीसुद्धा आणली.

"मी आंघोळीला चाललेय." तिच्या बोलण्यातला एक शब्ददेखील त्यानं ऐकला नसणार, याची तिला खात्री होती.

दहा मिनिटांनंतर तिनं आपलं ठसठसणारं, पण पूर्णपणे तृप्त झालेलं शरीर गरम पाण्यात बुडवून घेतलं. मार्कचे स्पर्श आणि चुंबनं आठवत तिने डोळे मिटून घेतले.


काही दिवसांनंतर मार्क आपल्या काही मित्रांसोबत जिममध्ये व्यायाम करत होता. एक देखणी तरुण मुलगी त्याच्याकडं चालत आली. तिच्या कमनीय आणि बांधेसूद शरीराकडं निरखून बघितल्यावर त्याच्या लक्षात आलं की, ही नक्कीच कुणीतरी कॉलेज कुमारी आहे.

"हाय, तुझा टी-शर्ट मस्त आहे," तिनं स्वतःहून बोलायला सुरुवात केली. "कुठून घेतला ?"

"कपड्याच्या दुकानातून," तो हसत म्हणाला.

त्याच्या विनोदाकडं दुर्लक्ष करत तिनं आपला नाजूक हात पुढं केला, "माझं नाव हीदर."

"मी मार्क." त्यांनी हलकेच हात हलवले. ही मुलगी आज आत्ता लगेच आपल्यासोबत येऊ शकेल, हे त्याला समजलं होतं. पण त्याला तिच्यामध्ये काहीच रस वाटला नाही. "हीदर, तुला भेटून छान वाटलं, पण माझ्या आयुष्यात आधीच एक स्त्री आलेली आहे."

"अरेरे," आपल्या ऐन जवानीत तिला बहुतेक पहिल्यांदाच नकार ऐकावा लागला होता. नाराज होत ती म्हणाली, "तुझ्या नशिबातच नसेल, तर त्याला मी तरी काय करणार…?"

ती मुलगी निघून गेली तसे मार्कचे मित्र त्याची थट्टा करू लागले. पण त्याला या गोष्टीची फिकीर नव्हती. तो चालत-चालत ट्रेडमिलपर्यंत गेला आणि ट्रेडमिलवर चढत असतानाच त्यानं समोरची स्क्रीन सुरू केली. दहाएक मिनिटांनंतर शेजारच्या मशीनवर त्याला कुणाची तरी चाहूल लागली. त्यानं मान वळवून बघितलं तर, एरिन हसून त्याला विचारत होती, "हा इयर प्लग कुठं घालायचा, सांगाल का प्लीज ?”

पंधरा मिनिटांनंतर मार्कनं आपल्या घराचं दार बंद केलं आणि एरिनच्या मुलायम शरीराला आपल्या अंगावर खेचून घेतलं. आपले डोळे बंद करून ती त्याच्या ओठांचं चुंबन घेण्यासाठी सरसावली, पण तो झटकन्‌ मागं सरकला.

"मला वाटलं तुम्ही तर म्हणत होतात…"

"होय, फक्त दोनदाच," खळखळून हसत ती म्हणाली.

***** (समाप्त) *****

Comments

Popular posts from this blog

मादक गारवा : भाग १

कित्येकदा परिस्थीतीमुळे मनूष्य मनात नसूनही अशी एखादी चूक करून बसतो की आयुष्यभर त्याला पश्चाताप करावा लागतो. क्षणिक आकर्षण मोहापायी मनुष्य स्वैराचारी वृत्तीने वागतो खरा पण त्या स्वैराचारी वृत्तीचं भूत अंगावरून उतरल्यानंतर मात्र आत्मग्लानीने पश्चातापाने त्याची मान खाली झुकली जाते पण ते मोहाचे क्षण मात्र टाळता येत नाहीत. किंवा संयमाने ते टाळण्याचे प्रयत्न के ले जात नाहीत. अशीच एक कथा आहे, मोहन आणि नंदा ची. नंदाच्या बाबतीतही तसाच प्रकार घडला होता. मनाच्या धुंद मादाळलेल्या अवस्थेत ती भन्नाटपणे वागली होती खरी पण त्या गोष्टीचा पश्चाताप मात्र तिला नंतर करावा लागला होता. साप निघून गेल्यानंतर उगाचच जमिन धोपटत राहण्याप्रमाणे तिची गत झाली होती. नंदाचे पती फॉरेस्ट ऑफिसर होते. नुकतीच त्यांची चंद्रपुर जिल्ह्यात बदली झाली होती. त्यांना सरकारी बंगेला मिळाला होता. पण एवढ्या मोठ्या बंगल्यात नंदा एकटी रहायला तयार नव्हती, त्यांच्या लग्नाला केवळ दोनच वर्षे झाली   होती मुलबाळ नसल्यामुळे नंदाही पतीबरोबर चंद्रपुरला आली होती. इथेही त्यांना बंगला मिळाला होता. त्याच्या सेवेसाठी बंगल्यात दोन सरकारी नो...

बायको ची भावजय : सुंदर मराठी महिला

बायको ची भावजय : सुंदर मराठी महिला   समीर त्याच्या "डेन"मधे लॅपटॉप उघडुन त्यासमोर बसला होता. त्याने मेल चेक केले व त्याने त्याच्य आवडत्या मराठी चावट कथा ग्रुपचे पेज उघडले. ग्रुपवर नवीन पोस्ट केलेल्या कथा डाउनलोड करत होता. समीर गेली २० वर्षे बोटीवर प्रथम रेडिओ ऑफिसर, नंतर टेक्नॉलॉजी ऑफिसर व गेली दहा वर्षे सॉफ्ट्वेयर इंजीनियर म्हणुन नोकरी करत होता. हल्ली तो कंन्सल्टंट म्हणुन काम करत होता. सहाजीकच इतकी वर्षे बोटीवरच्या नोकरीमुळे लग्न झालेले असुनही एका वेळी सलग ४ महिने बोटीवर सेलिंग करताना त्याला एकटे राहुन ब्रह्मचार्याचे पालन करणे भाग पडले होते. घरी सुट्टीवर आल्यावर नविन लग्न झाले होते तेव्हा त्याच्या बायकोला सेक्समधे बऱ्यापैकी इंटरेस्ट होता. पण लग्न झाल्यावर एका वर्षाच्या आत झालेल्या एकुलत्या एक मुलाच्या बाळंतपणानंतर तिचा सेक्समधला रस हळुहळु पार निघुन गेला. समीर चार महिन्याने घरी आल्यावरही त्याच्या सुट्टीच्या दिवसात बायकोबरोबर सेक्स करायचा चांस त्याला क्वचितच मिळु लागला, इतकी त्याची बायको त्यांच्या मुलात गुरफटुन गेली. समीरचा लंड फारच उठला तर तो शेजारी झोपलेल्या बा...

स्नॅक्स सेंटर : स्वादीष्ट आणि रुचकर…

स्नॅक्स सेंटर : स्वादीष्ट आणि रुचकर… शशांक त्याच्या आवडत्या ‘स्वाद स्नॅक्स सेंटर’चं दार ढकलून आत आला तेव्हा रात्रीचे साडेदहा वाजून गेले होते. सेंटर बंद व्हायची वेळ होऊन गेलीय हे त्याला माहीत होतं. निदान पार्सल तरी घेऊन जाऊ या आशेनं तो आत शिरला होता. गेल्या सहा महिन्यांपासून तो ह्या स्नॅक्स सेंटरचा रेग्युलर कस्टमर बनला होता. इथं मिळाणा-या चहा आणि मॅगीपासून पावभाजी आणि बिर्याणीपर्यंत सगळ्या डिशेस त्यानं ट्राय केल्या होत्या. शक्यतो एका हॉटेलात दुस-यांदा लवकर न जाणारा शशांक ‘स्वाद स्नॅक्स सेंटर’मधे मात्र आठवड्यातून दोन-तीनदा तरी नक्कीच येत होता. रात्री आठ-साडेआठच्या सुमारास यायचं, प्रत्येक वेळी मेन्यूमधल्या एखाद्या डिशवर सेंटरच्या मालकिणीसोबत चर्चा करायची, पोट आणि मन भरलं की घरी जाऊन पुढच्या कामाला लागायचं, हा त्याचा जवळजवळ ठरलेला कार्यक्रम होता. दिवसभर काम करुन थकल्यावर रात्री ह्या सेंटरच्या मालकिणीशी – शिल्पा वहिनींशी - बोललं की त्याला हमखास फ्रेश वाटायचं. शिल्पा वहिनींचं दिसणं, वागणं, बोलणं, सगळं त्याला खूप एनर्जी देऊन जायचं. त्या दोघांचं बोलणं अगदीच कामापुरतं आणि काही मिनिटांचं...